Overleden
Op 25 november overleed in de leeftijd van 95 jaar mevrouw Annie Ribbens-Jongen.
Op 27 november overleed in de leeftijd van 90 jaar de heer Piet Muller.
Annie Ribbens was een meisje uit Schaesberg. Ze groeide op in een mijnwerkersgezin. Van de 9 kinderen was zij de middelste. Met haar doop kreeg ze de namen Maria Anna mee. Anna, de moeder van Maria.
Ze trad in het huwelijk met André Ribbens. Ze kregen drie dochters: Thea, Marion en José.
André werkte in de mijn, de Oranje Nassau II. Toen hij kon stoppen met werken hebben ze nog een dertig jaar van het pensioen kunnen genieten. Er was alle tijd om op de kleinkinderen te passen, op vakantie te gaan, gewoon lekker te lezen of te tuinieren. Het nieuws bij te houden. Een Sjeeter maedje, dat de laatste jaren door haar ziekte in Brunssum woonde, in de Bronnenhof.
In de H.Mis bidden we: “wij zien allen naar die toekomst uit, vol hoop en vastberaden. Ooit zullen wij er binnengaan en wonen…” Moge Maria Anna Ribbens-Jongen die deur zijn binnengegaan, veilig zijn in Gods eeuwige woning.
27 november overleed in de leeftijd van 90 jaar de heer Piet Muller.
In onze parochiekerk werd Piet Muller gedoopt, op de 28ste maart, 1926, enkele dagen na zijn geboorte. Doopnamen Peter Gulielmus , zoon van Oscar Muller en Anna Barbara Voiss, pastoor Schrijen doopte hem. Dezelfde pastoor die een paar jaar later hier ook Mia Rutten, zijn toekomstige echtgenote, zou dopen. Hier ontving hij het H.Vormsel. Hier trouwde hij met Mia Rutten, op 15 febr. 1954.
Mia had hij leren kennen op het huwelijksfeest van zijn broer, die trouwde met een zus van Mia, Corry. Zo waren er in Eygelshoven een fam. H.Muller-Rutten en een fam. P.Muller-Rutten. Op vrijdag 13 maart 2015 namen we hier afscheid van Mia Muller-Rutten. In deze kerk, waarheen ze meestal op zaterdagavond kwamen.
Ook het oude kerkje vond hij mooi, maar vooral toch ook het kapelletje op de Bossen. De Bossen, daar kwam zijn Maria vandaan. Mia Rutten. Daar gingen ze altijd weer naar terug, om te bidden bij Maria, de moeder van Jezus. Ook toen ze verhuisden naar Op den Dries werd in de meimaand iedere dag de gang naar boven gemaakt. Tot het echt niet meer ging.
Werkzaam was Piet Muller als elektricien in de Laura en in de Julia. Hij was nog redelijk jong toen hij werd afgekeurd vanwege zijn hart. Hobbies waren er genoeg. Het zingen in het Jozefkoor, zovele jaren lang. Zijn bestuursfunctie in het Jozefkoor. Het gymmen, kegelen. Al die uren in de werkplaats. De vakanties. Het oppassen op de kleinkinderen. En alles moest zoveel mogelijk vastgelegd worden, op foto en film.
Als jongeman was hij enkele jaren in Indonesie geweest. Van 1946-1949. Hij vond daar nog twee broers van zijn vader terug. Sterke verhalen had hij over zijn tijd daar. Indonesië bleef een belangrijk plaatsje in zijn hart houden. Het reislustige had hij wellicht van zijn vader meegekregen, die bij het spoor had gewerkt en in zijn jonge jaren zogezegd ketelbinkie was geweest. De laatste anderhalf jaar was Piet Muller in het Hereveldje. Thuis ging het niet meer. Het lichaam liet hem in de steek. De geest was zeer helder. Blij was hij als hij iemand uit Eygelshoven zag.
We memoreren zijn laatste woorden hier op aarde: ‘t woar sjun hei bei uch.’
En dat meende hij uit de grond van zijn hart. En wij bidden voor hem: dat hij het prachtig sjun mag hebben daarboven.