Op maandag 13 april overleed in de leeftijd van 81 jaar de heer Ger Spapens. Lees hier het I.M door pastoor Heemels
Hij overleed op Paasmaandag in de Lückerheidekliniek, waar hij de laatste maanden van zijn leven verbleef. In 1956 slaagde Ger, 17 jaar oud voor de 3-jarige cursus op de Technische Avondschool, afdeling Timmeren (vaktekenen en vaktheorie). Vanaf toen was hij dus officieel een vakman. Geef hem het materiaal en hij maakt er iets moois van, of het nu een kast is, een tafel, een vloer, noem maar op.
In bewondering daarover nadenkend, over zijn creatieve talent, bedacht ik me hoe belangrijk je handen zijn. Zijn handen, de handen van Ger Spapens. Wat heeft hij daar niet allemaal uitgetoverd? Hij heeft ermee gewerkt, van onder in de koel tot in het klooster. Hij heeft ermee gemusiceerd, tuba gespeeld, bij onze harmonie. Hij heeft zijn hand in de hand gelegd van Margo Simons, toen ze elkaar het jawoord gaven in onze parochiekerk, op 14 februari 1963. Sint Valentijn.
Wist u dat de winter van 1962-1963 de koudste winter in Nederland was sinds 1789? Het werd in die februarimaand nog -19 graden.
Op het trouwformulier was ingevuld: beroep Mijnwerker Na de winter volgt toch de lente. Het leven speelde zich af hier in Eygelshoven, vanuit de Hoofdstraat, het ouderlijk huis van Ger, waar het jonge gezin bij de ouders van Ger introk. Ellen, Monique en Maurice werden geboren. Ger werkte in de Julia. Niet als timmerman, maar als mijnwerker. Zijn eigen vak ging hij uitoefenen in Huize de Berg te Heerlen, klooster, verpleeghuis en verzorgingstehuis.
Ooit heette het complex sanatorium Sint Jozef. Sint Jozef is misschien wel de bekendste timmerman. Nu hadden ze een nieuwe Jozef gevonden, eentje met de nodige humor. Er was daar een personeelsvereniging, en er werd ook aan toneel gedaan. Ger Spapens voelde zich er als een vis in het water!
Een veelzijdig geïnteresseerde mens. Hij zette zijn creativiteit in voor de gemeenschap van Eygelshoven. Het werk voor het Optochtcomité. De inzet voor de heemkunde en het mijnproject. De inzet voor onze parochie als lid van de klusgroep. Ook tenniste hij graag, vele jaren lang.
Nu zijn de handen gevouwen. In zijn leven geopend om te geven, liefde, werk, muziek. Nu in stilte en overgave in gebed gesloten. We leggen zijn handen, zijn leven, in de handen van de Vader in de hemel.