Door Wim Berendsen

Hij werd geboren in Utrecht, was van beroep typograaf, kwam in Eygelshoven wonen toen hij met Betsie Vervoort trouwde. Na zijn werkzame leven werd hij in maart 1984 lid van wandelclub D’r Bemd en daar is hij nog steeds één van de drijvende krachten. Deze week is als vrijwilliger in Eygelshoven aan het woord de 88 jarige Nico Roverts.

“Ik werd geboren in Utrecht en op jonge leeftijd verhuisde ons gezin naar Abdissenbosch en later naar het Lauradorp. Door op de mijn te gaan werken, kon mijn Vader namelijk voorkomen dat hij door de Duitsers elders in Europa te werk werd gesteld. Omdat mijn moeder niet kon wennen, gingen we terug naar Utrecht. Toen ik met Betsie Vervoort, de liefde van mijn leven trouwde, kwam ik in Eygelshoven wonen. Met 48 jaar moest ik stoppen met werken en kwam ik in de WAO terecht. Ik werd actief in het vrijwilligerswerk (28 jaar) en gaf onder andere voor Cekanet computerlessen aan senioren.

Ik dacht dat het in maart 1984 was toen ik gevraagd werd of ik lid wilde worden van wandelclub D’r Bemd, die twee weken eerder door Wiel Langen was opgericht. Daar voelde ik wel wat voor. Ik sloot me aan en ben er nog steeds actief. Behalve wandelen deed ik in de loop der jaren zo’n beetje van alles en nog wat binnen de vereniging. Ik ben een tijdje ‘penningmeester’ geweest, schreef brieven als het nodig was en ga zo maar door. Nu ben ik nog altijd gids binnen onze wandelclub. Dat doe ik samen met Victor Simons, Herman Wachelder en Jos Claesen. Herman Langen sluit straks, na de Coronacrisis bij ons aan. Hij kan het dan, als ik wat ouder ben (knipoog) van mij overnemen en zodoende het werk van zijn vader voortzetten.
De gidsen regelen welke route er gelopen wordt. Veertien dagen van tevoren lopen zij de route en kijken of er nog obstakels zijn en zo ja, dan wordt de route aangepast.

Tijdens iedere tocht maken we ook een stop, meestal in een cafeetje langs onze route. De gidsen regelen met de uitbater dat we welkom zijn en dat hij de koffie met vlaai of wat anders uiteraard, klaar heeft staan.

Onze club telt ongeveer 30 leden, zowel dames als heren en de verdeling is ongeveer gelijk. Soms wandelen er meer vrouwen dan mannen mee.

Op de wandeldag verzamelen we in de ouderensoos in het Socio. Iedereen die meegaat, moet zich daar inschrijven en opgeven wat hij op de stopplaats wil nuttigen. Een van de gidsen geeft dat dan weer door aan de uitbater van de rustplaats.

We hebben ook goede afspraken over het carpoolen. We rijden in principe met zo weinig mogelijk auto’s naar de startplek. Je kunt met iemand meerijden en daar betaal je de chauffeur dan € 2,50 voor.

De Coronacrisis heeft ook bij onze wandelclub heel wat roet in het eten gegooid. Van de ene op de andere dag was het afgelopen en zaten we thuis. Er heerste dan ook een jubelstemming toen wij na een half jaar van inactiviteit weer toestemming kregen om in groepsverband te kunnen wandelen. We hadden het parcours voor die dag, rondom Voerendaal, aangepast door het wat in te korten en vlak te houden.

Maar de volgende wandeling was het al weer mis. Er werd opnieuw een ‘Lock down’ afgekondigd. De gidsen hadden voor een mooie wandeling gekozen rondom Bemelen, maar jammer dan, ook die kon daarom helaas niet doorgaan.”

We gaan het weer proberen en vragen onze vrijwilliger -Nico- of hij al denkt aan stoppen, na dik 36 jaar vrijwilliger te zijn bij wandelclub D’r Bemd. Hij antwoordt lachend: “Nee hoor, geen denken aan. Zolang mijn gezondheid zo blijft, is stoppen geen optie.”