Door René van Zandvoort

Al vele jaren is de carnavalsgroep van voetbalvereniging Laura Hopel Combinatie, kortweg LHC, de grootste in de optochten van Eygelshoven en Kerkrade. In 1994 begonnen met honderd man, groeide de groep van senioren, junioren en pupillenelftallen en hun vrienden en familieleden de laatste jaren uit tot een indrukwekkende stoet van zo’n twee- tot driehonderd deelnemers. Maar dit jaar slaat LHC alle records met een totaal van maar liefst 404 (!) deelnemers, waardoor het de grootste carnavalsgroep in de Benelux op de been brengt.

Maar voor het zover is, gaat er heel wat water door de Anstel. De carnavalisten van LHC beginnen al vrij snel na carnaval met de voorbereidingen voor de volgende editie. Dan worden door het negenkoppige bestuur de eerste gesprekken gevoerd met de leverancier van de pakjes voor al die optochtdeelnemers. Sinds drie jaar is dat een nieuwe leverancier, want de vorige overleefde de coronaperiode niet. Daar moest dus eerst een nieuwe band mee worden opgebouwd, maar dat gaat inmiddels tot grote tevredenheid. Ergens in mei is het nieuwe ontwerp voor de pakjes klaar.

“Want dat doen we niet meer zelf, dat is met al die deelnemers niet meer te doen,” vertelt Dave Lebens, die zich samen met de andere bestuursleden alweer acht jaar met de organisatie van LHC in de optocht bezighoudt. Als dan in mei het ontwerp voor de pakjes gereed is, start in september de inschrijving en zijn er de pasavonden. Als dan de drie dolle dagen aanbreken, moet ook iedereen geschminkt worden en dat verzorgt Dave’s echtgenote Tamara. Zij maakt het schminkontwerp en haalt de vrijwilligers voor het schminken bij elkaar. Die zitten dan vanaf negen uur ’s morgens klaar in twee of drie lokalen om in een soort carrouselvorm iedereen volledig te schminken. ”We hebben daar een vaste groep van tien mensen voor,” zegt Tamara. Verder er is er ook een draaiboek, zodat iedereen weet wat te doen. Daarnaast moet het geluid op de wagen worden getest en worden er ruim tweeduizend ballonnen opgeblazen en duizend broodjes gesmeerd. Want vrijwilligerswerk maakt hongerig.

Wagen vernieuwd
Nieuw dit jaar is de volledig aan de wensen van de club aangepaste grote carnavalswagen die vooropgaat in de bonte stoet van LHC. De vorige wagen ging enkele jaren geleden kapot, waardoor er een nieuwe moest komen. “We hebben in eerste instantie een wagen gehuurd, maar dat was toch niet wat wij nodig hadden. Daarom hebben we het besluit genomen om een wagen te kopen. Er waren wat centjes overgebleven van het honderdjarig bestaan van de club,” zegt Dave. Er werd al snel een wagen gevonden die aan de eisen voldeed, zowel technisch als functioneel. Het probleem was alleen: waar stal je zo’n grote wagen. Dat lukte uiteindelijk in de loods op de Schelsberg in Heerlen, waar hij door het jaar heen staat gestald tussen zo’n zestig andere carnavalswagens, waaronder de vermaarde Blauw Sjuut. “De wagen werd nog wat aangepast, maar toen was daar ineens corona. Dus stond ie daar vervolgens twee jaar zonder dat we hem konden gebruiken.”

De wagen deed twee jaar geleden voor het eerst dienst. Toen nog in de versie zoals hij was gekocht. Een groot grijs kasteel, waarbij je niet zag dat het om de wagen van LHC ging, zoals bij de eerdere wagen wel het geval was. Dus dat moest dit jaar beter. Er werden donateurs gezocht en een kienavond gehouden in de kantine. Sponsoren die onder andere de pakjes sponsoren deden ook een duit in het zakje en zo kwamen de financiën bij elkaar voor een nieuw ontwerp.

Iets met voetbal en carnaval
Mural artist Maud Lardinois uit Eckelrade, die ook in gesprek was met de gemeente Kerkrade, kreeg de opdracht. Maak maar iets leuks met voetbal en carnaval was de briefing. De afgelopen weken werd de wagen helemaal opnieuw beschilderd in de opslaghal aan de Schelsberg in Heerlen, waar de carnavalswagen gedurende het jaar is gestald. “Ik ben er een dikke twee weken mee bezig geweest. Sinds een jaar ben ik na mijn opleiding bezig met muurschilderingen, schilderijen en tekeningen. Ik doe dat nu nog parttime en werk voor de rest op de boerderij van mijn ouders die een kippenfarm hebben. Die afwisseling is wel leuk. Maar ik krijg best al veel werk en de opdrachten stromen binnen. Er zijn namelijk niet zoveel kunstenaars in Zuid-Limburg die met spuitbussen werken.”

Het vak dat Maud uitoefent heet street-art en vooral in Heerlen zijn veel muurschilderingen te vinden. Langzaamaan komen dergelijke grote projecten ook voor haar in beeld. Tekenen zat er namelijk al vanaf jonge leeftijd in bij Maud, die later visuele communicatie heeft gestudeerd in Maastricht. “Muurschilderingen maken heeft me altijd geïnteresseerd. Ik kwam voor mijn opleiding terecht in Doesburg bij Arnhem, bij Roos Art, een bekende kunstenares, waar ik een half jaar stage liep en het hele traject mocht meedoen. Daar leerde ik bijvoorbeeld welke verschillende spuitbussen je moet gebruiken, want dat is niet altijd even gemakkelijk als je pas begint met mural art.” Voor de wagen van LHC gebruikte Maud wel vijftigtal verschillende spuitbussen.

Gegroeid dankzij succes
Het resultaat mag er zijn. “We zijn er erg blij mee,” zegt Dave. “In het ontwerp moest vooral terugkomen dat we een voetbalvereniging zijn, het moest kleurrijk zijn en ook echt carnaval uitbeelden. Dat waren de richtlijnen voor Maud, die vervolgens met dit ontwerp kwam. Zo’n mooie wagen met zoveel deelnemers geeft ook een gevoel van saamhorigheid. We zijn feitelijk zo gegroeid dankzij ons succes in de optocht. Steeds meer mensen wilden zich bij ons aansluiten, maar er moet wel altijd een relatie zijn met LHC. We willen de deelname naast onze leden vooral toegankelijk houden voor de ouders en de opa’s en oma’s die ‘s zaterdags en ‘s zondags langs de lijn staan. Het zijn dan ook allemaal mensen met een link met LHC. Dat heeft ook met veiligheid te maken, zodat als er ooit iets zou gebeuren je weet met wie je te maken hebt. Maar dat is gelukkig nog nooit gebeurd.”