Door Lei Heijdendael
’t Woar op carnavalsdinsdig, ich meen in ’t joar 1957, en de mieëtste jonge houwe inne sjnipperdaag genomme. Op de afdeling bie de firma A. Vossen in Haander woar ‘t rustig. Hei en doa zoog ste inne wirke. Ich ging deë dinsdig ummer wirke want zoa koes ich mich inne verlofdaag sjpare. En van dat wirke koam toch neet vöal terech.
’t Ging tege haof ee aa wie de treut ging veur de pauze. Bie ee gezete oate ver de boterhamme, en natuurlek wool gidderinne zien verhaol kwiet euver de aafgeloope daag. Toen ver weer aan ’t werk moeste, sjloog Piërre, inne van de lasjers veur um inne te goon drinke in Haander. Dee veursjlaag veel bie de lassersj waal in goei eërd, en effe later gonge ze euver ’t sjpoor richting café Heuts.
Ich weet nog good wèh ’t woar, már ich neum ze Nöl Kolle, Erns Rap, Piërre Klippes en d’r Hens Bindels. De productiechef dèh ze zoog goan zag: “Och die kome daalek waal terúk.” Meh dat vool toch teëge. ’t Ee nao ’t andere oer gong um, meh wat men óch zoog: ging terukkieërende lassersj.
Rond vief oer ging de treut um ’t ing van de sjiech aan te kondige, en nog kaom ginne euver de rails teruk. D’r productiechef Herm Gielkes vroog mich of ich mit ‘m wól wachte tot ze zouwe terúkkómme. Extra euveroere, dat koes ich waal gebroeke. En daobie woar ich óch gesjpanne wie dat pils pakke zou aafloope.
Um ach oer woar der nog ginne en d’r chef, dae óch noa heem wol, woad mit de minuut heumeuriger. Op e gegeëve moment reep ‘r: “Ver zulle die inne loer drieëne. Hoal de jes die in ’t kleedlokaal hange.” In de fabriek woeëte klinknégel oet ’t magazien gehoald en d’r Herm klonk de jes aan mekaar. “Zoa,” zag hé, “die zalle neet dierek noa heem kinne goan. Ze zalle toch nog effe moete wirke.”
Um ’n oer of neuge hüerde veer gebral en gezang vanoet ’t sjpoor. En joawaal: de poort ging oape en ziech óngeree vashouwend, sjtrompelde ze de wirkplaatsj in. Hel zingend vierde ze nog effe durg. D’r Hens Bindels, behuèrlek zaat, wool waal weer goa lasje, en sjtook ’n 6 mm electrode in de tang en brende die gans in ing kieër op d’r dusj aaf, maar waal òne kap. Noa die demonsjtrasie kleidde heë zich poedelnaksj oet en dansde op d’r dusch mit ziene zate kop d’r sjpietze-dans. Mit zachte drang van d’r Herm woeëdte ze noa ‘t wesj- en kleedlokaal gebrach. Of ze zich gedoesj houwe weet ich neet mieë. In gidder geval, wie ze zich de jes aa wolle doeë um noa heem te gaon, merkte ze, dat die aanee geklonke woare.
Wae gedach hou, dat d’r ’n hèlsje tirade zou losbreëke, dee hou ’t mis. Der alcohol hou hun zoa inne goeie zin gegeve, dat ze sjtruukelend euveree toefelde. En onger ’t sjaterend lache, vroagte ze zich aaf wae hun dat geflikt hou. Same koame tot ’t besef dat der schuldige alling d’r Herm kos zieë, en sjravelentère zochte ze hulp. Ja dat woad natuurllik zeëge en dat mit benevelde hersjes. Zeëge woete gehoald en nao veul meujte veele de klinknegel op de grond en kóste ze hun jasse aadoeëe en probere heem te komme.
Piërre en Erns woeënde in waubach en moeste nog 3 km mit de fiets op weeg, d’r Nöl hoezde in Egelse en der Hens nog ging 100 meter van de fabriek. Mit veul kabaal winkde ze nog ins loestieg en ginge op weeg. d’r Hens melde zich sángerdaags krank. Vanwege die lasj-demonsjstrasie moeët ‘r nao der dokter, want ‘r zoog niks mieë. Heë vertelde later, dat ‘r op zien wandeling noa der dokter euveral teëgenaa leep en mit sjramme en blauw plekke doa aa koom. Die week höbbe veer ‘m neet mieë ge zieë. Durch zieng sjtommiteit um zonger kap te lasje hat ‘r waal erg moete boete en veul pieng gehad. Alling milk deppe doog dat e bietje verzachte. De oere die neet gewirk woare woorte natuurlik neet oetbetaald.
’t Verhaol ging nog lang geammezeerd de fabriek rond en zelfs der dierekteur Lei Vosse schudde bie ’t huère dervan zinne kop en sjtong oetbundig te lache.
Lei Heijdendael
Egelser 2013