Door Wim Berendsen

In de Anselbode nummer 6 van 9 februari 2021 kon u lezen, hoe Helmi Jansen (53) de uitdaging aanging om de zeven Zuid-Limburgse Summits, te bedwingen. Zij deed verslag over haar eerste drie etappes en haar ‘wandelbericht’ eindigt aan het einde van de derde etappe boven op het Eyserbos. Op dat moment is de planning dat ze nog 5 etappes te gaan heeft, maar dat liep toch even iets anders…

Helmi:
“Op zaterdag 20 februari neem ik de draad weer op. Mijn man Geert zet mij af in Eys en als hij op weg naar huis gaat, loop ik in de richting van Wijlre, Wittem naar de Gulpenerberg. (Summit 4) De beklimming is niet gemakkelijk, maar het uitzicht boven op de berg, vergoedt veel.

Mijn ‘Garmin – wandel GPS’ wijst mij deze dag de weg naar het Belgische Sint Gravenvoeren, waar voor deze etappe de ‘finish’ ligt. Ik loop langs prachtige wijngaarden en, ook door het mooie weer, voelt het als of ik in de Italiaanse provincie Toscane wandel. Als het gebied na een aantal kilometers weer bosrijker wordt, wordt het landschap ook grilliger. Ik passeer de grens met de Voerstreek. Je merkt meteen dat je in een ander land terecht komt. Echte aangelegde wandelpaden zijn er nauwelijks, of beter gezegd, helemaal niet. Op een gegeven moment moest ik zelfs door een beekje lopen om weer op het pad verder te kunnen wandelen.

Precies een week later zet mijn man Geert mij weer in de Voerstreek af, onder aan de Hakkenberg (252 meter). Dit is Summit 5 en is eigenlijk een drielandenpunt. Aan de top komen namelijk Nederland, Vlaanderen en Wallonië bij elkaar. Aan het begin van de berg loop je eerst nog langs mooie Limburgse vakwerkhuisjes, maar gaandeweg wordt het pad toch steeds steiler en steiler.

Tijdens de beklimming merk ik dat het me die dag goed afgaat. De top van deze berg ligt ongeveer in Noorbeek en daar kom ik Nederland weer binnen. In deze prachtige omgeving, denk nergens aan en kan me goed ontspannen. Ik geniet van de vogels, die ik rondom mij hoor fluiten en boven op de Hakkenberg weet ik dat ik het goede besluit heb genomen: ‘Vandaag loop ik door naar de top van de Observant’.

Maar voor het zover is moet ik nog even over een colletje met de mooie naam Kattenroth (209 meter) Dit is Summit 6. Het is eigenlijk een grensheuvel, want als je over de top bent, loop je zo weer Nederland en Noorbeek binnen.

Vanuit Noorbeek loop ik richting Eijsden en het landschap verandert zienderogen. Het bos maakt plaats voor fruitbomen. In de buurt van Eijsden raak ik verstrikt in een omleiding en loop een extra stuk van ongeveer acht kilometer om. Maar ik weet dat ik de Observant nader; dus is volhouden mijn devies.

Als ik in Ternaaien ben, weet ik dat Maastricht en de Sint Pietersberg naderen en dat geeft mij extra energie. Ik begin aan de beklimming en die is best moeilijk. Ik tref drie Rotterdammers, die voor mij lopen en de weg aangeven naar de top. Dat geeft mij wat extra houvast. Het is even doorzetten, maar ik bereik de top van de Observant (157 meter, Summit 7) Als ik een selfie van me zelf maak met op de achtergrond Maastricht geeft me dat een goed en voldaan gevoel. Ik heb mijn uitdaging behaald. De acht etappes, die ik gepland had, werden er uiteindelijk vijf en het totale aantal kilometers bedroeg 120 en dat zijn er maar liefst tien meer als de officiële route. Ik kan het iedereen aanraden om deze uitdagende wandeling te lopen. Zelf ben ik alweer op zoek naar een nieuwe uitdaging, ik ben benieuwd wat dat uiteindelijk wordt.”