Afspraak is afspraak, gaat niet bestaat niet en de klant gaat vóór alles! Benly, de b(l)oeiende historie van een mooi familiebedrijf. In 1919 begon Ben Deckers, de 16-jarige zoon van een smid die aan het begin van de twintigste eeuw vanuit het Brabantse Etten-Leur naar Eygelshoven verhuisde, een fietswerkplaats in de boerderij van boer Benders in de Laurastraat. Het was de start van wat inmiddels, 102 jaar verder, is uitgegroeid tot Electro World Benly. Het adres voor de verkoop en service, inclusief inbouw en reparaties, op het gebied van witgoed, alles op het gebied van beeld en geluid, kleine huishoudelijke apparaten, tot stofzuigers, koffiemachines en spijkers en schroefjes aan toe.

Opa Ben is er allang niet meer, maar heeft wel kunnen zien dat zijn erfgoed bij zijn zonen Jacob en Hans en bij Jakobs zoon Ben en diens zoon Tom, de huidige eigenaar van de zaak, in goede handen is. De laatste fiets werd er verkocht vlak nadat kleinzoon Ben het bedrijf van zijn vader overnam. “Want ik was geen ‘fietseplekker’. Fietsen vond ik vreselijke dingen, daar had ik helemaal niets mee.”

Even terug naar die eerste jaren na 1919, toen opa Ben als ‘sjneuzel’ zijn fietsenwerkplaats begon en twee jaar later zijn eerste echte zaak begon op het adres Laurastraat 38. “De vader van mijn opa had een grote smederij in Etten-Leur in Brabant,” vertelt kleinzoon Ben die tot voor kort de zaak leidde. “Tijdens de Eerste Wereldoorlog was de arbeidsmarkt in Nederland heel slecht, maar in Limburg was er nog veel werk door de mijnen. Toen is de familie hier naartoe verhuisd en is mijn opa op een gegeven moment een zaakje voor zichzelf begonnen in de Hoofdstraat, tegenwoordig de Veldhofstraat. Daar begon hij met fietsenbanden plakken. Het was hoofdzakelijk een fietsenreparatiewerkplaats. Van het geld dat hij overhield kocht hij nieuwe fietsen voor de verkoop. De zaken liepen zo goed, dat hij in 1925 in staat was om een paar honderd meter verderop, op nummer 105, een nieuw bedrijfspand, een werkplaats met winkel erbij, te openen.”

The Benly Cycle
De bedrijfsnaam die hij koos, The Benly, schreef opa op 30 april 1925 in bij de Kamer van Koophandel in Maastricht. Diezelfde dag trouwde opa Ben ook met zijn liefje Elysabeth Hubben. Mede daarom doopte hij de zaak The Benly Cycle, de samenvoeging van ‘Ben’ en ‘ly’ (van Elysabeth). Hij kocht op grote schaal fietsframes in bij fabrikanten als Gazelle en Batavus, waardoor hij zijn eigen merknaam mocht gaan gebruiken en zijn fietsen mocht voorzien van zijn eigen The Benly Cycle balhoofdplaatje, transfers en accessoires.

De ondernemende Ben ging daarnaast ook radio’s en lampen verkopen en maakte flink reclame voor zijn zaak. Als eerste ondernemer in Eygelshoven kocht hij een auto en liet zijn bedrijfsnaam erop schilderen. Aan het begin van de oorlog werden fietsenframes en fietsonderdelen schaars en werden er in plaats van rubberen banden houten wielen gemonteerd op de fietsen. Het Engels in de naam The Benly Cycle werd in 1940 door de Duitse bezetters verboden. ”Opa had in het oude kerkje haarden verstopt. Na de oorlog had niemand meer haarden, maar Benly had ze,” vertelt Ben In oktober 1944 werd Eygelshoven bevrijd en ging opa door onder de in de oorlog gebruikte naam Benly. Aan het bedrijfslogo voegde hij een opgaande zon toe als hoop op een betere toekomst.

Laura en Julia
Die toekomst gloorde aan de horizon met de verkoop van fietsen aan de mijnen Laura en Julia waarvoor Ben zijn eigen merkfietsen inzette. Zowel in zijn eigen zaak als op deze mijnen opende hij ook een reparatiewerkplaats. Hier brachten de koempels bij het begin van hun sjiecht fietsen ter reparatie en haalden die einde sjiecht weer op. Zo werd Benly een begrip in de wijde omgeving, wat ertoe leidde dat opa door zijn eigen kredietregeling (Benly financieringsmaatschappij) en de constante service en levering van kwaliteitsproducten begin jaren vijftig nog vijf andere filialen opende. Die kwamen op de Veldhofstraat, waar nu chocolaterie Bruns zit, in Chevremont op de hoek waar nu fietsenwinkel Bisschops zit, in Spekholzerheide, bij ‘der Sjpringbron’ op Bleijerheide en in Waubach en Nieuwenhagen. “In die filialen zaten allemaal broers van mijn oma. Je maakte van alles mee in die tijd. Opa was een hele inventieve man en maakte zich allerlei zaken eigen die hij uit de Verenigde Staten kende, zoals wat nu marketing heet. Hij zorgde altijd voor veel reuring, waardoor er veel mensen bij hem over de vloer kwamen. Ik kan me nog goed herinneren dat ik, als er weer een treinwagon vol fietsen aankwam, vroeg: “Opa, kunnen we dat allemaal wel betalen?” Waarop opa dan: “Jongen, maak je maar niet ongerust, die fietsen zijn allemaal al verkocht!”

Het waren gouden tijden en het ging Benly voor de wind. Er werden grote voorjaarsshows gehouden met de nieuwste fietsmodellen. Geen fiets ging echter de deur uit zonder de persoonlijke goedkeuring van opa, die daarbij zeer lage prijzen hanteerde. Afspraak is afspraak, gaat niet bestaat niet en de klant gaat vóór alles, zelfs voor een familiebijeenkomst, luidde zijn arbeidsethos.

Tijden veranderen
In 1965 overlijdt Ben Deckers plotseling op vakantie. Hij was met de caravan achter zijn wagen naar Marokko gereden maar werd op de terugweg in Portugal getroffen door een hartaanval. Zo bleef hem de sluiting van de mijnen, als zijn grote afnemers, enkele jaren later bespaard. Zijn zonen Jacob, de vader van vorig eigenaar Ben, en Hans namen de zaak over. Fietsen, brommers, motoren, elektronica en huishoudapparatuur vormden in ongeveer die volgorde het assortiment. Maar de tijden veranderden behoorlijk door de mijnsluitingen en begin jaren zeventig moesten de broers de bedrijfsvoering over een andere boeg gooien. De filialen buiten Eygelshoven werden gesloten en op de plek waar de huidige zaak is gevestigd werd een nieuw pand gebouwd, dichter bij het centrum van Eygelshoven.

Volgende week in de Anselbode deel 2 over de Benly-historie.