Van de Hopel’ dat mogen we best wel zeggen, hoewel Anton Hocevar nooit officieel in de Hopel heeft gewoond. Anton werd geboren in Slovenië op 22 augustus 1919. Anton voelde de roeping om priester te worden. Maar hoe moeilijk was dat achter het ijzeren gordijn.

En zo was Anton, 28 jaar oud, tijdens de oorlog, toen Slovenië tussen Hongarije en Italië werd fijngeknepen, zijn vaderland ontvlucht. Hij belandde na velerlei avonturen in Duitsland, waar hij tenslotte te Königstein in de Taunus zijn priesterstudie begon, die werd gefinancierd door zijn familie en landgenoten die in de Hopel woonden.

De vakanties bracht Anton door bij de familie hier in het dorp. Hij kwam naar de Mis in onze parochiekerk. Hier zou hij spoedig de eerste Mis mogen opdragen. Wat een feest zou dat worden! Samen met alle Slovenen die hem zo gesteund hadden.

Uit de krant van 27 januari 1950: “Zijn oom-pleegvader, Franc Hocevar uit de Merelstraat te Hopel, bij wie hij geregeld, voor het laatst in September j.l. zijn vacanties doorbracht, zond hem met Kerstmis een brief, geadresseerd aan het seminarie te Königstein. Dezer dagen kwam die brief als onbestelbaar retour, met het opschrift: ‘retour’ ‘zurück’ en op de achterzijde de koude, cynische en ongelooflijk smartelijke woorden: ‘A. Hocevar wurde am 17. Dezember in Köln ermordet’.”

En: “Hoe wreed met deze jobstijding het ontvankelijke gemoed der Hopelse Slovenen getroffen werd, laat zich slechts denken en niet beschrijven. De familie Hocevar en hun vrienden hadden heel hun hoop op deze priesterstudent gevestigd, wiens toekomstige priesterloopbaan hun trots en hun glorie was. Met moeite werden de studiekosten en al wat daarbij komt cent voor cent bijeen gespaard. De oude Franc Hocevar gaf zijn werkkracht gedurende een 25-tal jaren aan onze Mijnen en offerde er zijn oorspronkelijk sterke longen geheel aan op. In de loop van dit jaar zou de priesterstudent zijn heilige wijding ontvangen en wie zou de vreugde en de voldoening schetsen als die jonge Sloveense priester zijn eerste plechtige Heilige Mis hier zou hebben opgedragen. Reeds thans had men zich daarop voorbereid: door moeizaam sparen had men reeds de benodigde priestergewaden kunnen aanschaffen.”

Vermoord
Wat was er gebeurd?
“Een nader bericht meldde dat de student op reis te Keulen vertoevend aldaar door een 21-jarige boef, Karl Peters genaamd, is beroofd en vermoord. De identiteitspapieren en een kleinigheid aan geld wilde deze laffe bandiet als buit meenemen, maar hij werd gegrepen en zit nu in de strafgevangenis te Keulen.

De ouders van het jeugdige slachtoffer zijn nog in leven en wonen te Laibach, alwaar zij, achter het ijzeren gordijn, een boerderij bezitten. Zij hebben nog een zoon en twee dochters. Het briefverkeer met Slovenië werkt traag en het is onzeker of de ouders al met het droevig lot van hun dierbaar kind op de hoogte zijn. Anton Hocevar had na zijn wijding als aalmoezenier onder de ontheemde Slovenen willen werken. De bewoners van Hopel en Eygelshoven kennen hem als een opgewekte en energieke priesterstudent, vol idealen.”

Milan Papez
De Hopel had nog een andere geestelijke, Milan Papez, over wie ik eerder geschreven heb. Enkele jaren later, op 21 april 1957, droeg Milan Papez zijn eerste H.Mis op in het oude kerkje te Eygelshoven.
Zijn ouders, Albin en Kristina, waren in de jaren ’20 naar deze streek gekomen. Ze kwamen uit een piepklein bergdorpje in Slovenië, een gehucht met 19 huizen.
In 1928 werd Milan geboren. Een jaar later zijn broer Albert. Het gezin woonde aan de Hopelerweg.
Milan besloot al jong dat hij missionaris wilde worden. Hij trad in 1943 in bij de Montfortanen. Hij was toen dus 15 jaar! Enkele jaren na Milan zou Jo Jacobs uit Eygelshoven ook in deze orde intreden.
Papez wordt pastoor in Duitsland, in het plaatsje Boisheim, gemeente Viersen, bisdom Aken. Vlakbij was Eygelshovenaar Bauduin pastoor. Daar, sterft hij op 12 september 2000, 72 jaar oud.