Als straks de feestdagen weer voor de deur staan, is het bijna negen jaar geleden dat de beweegtuin in zorgcomplex Laethof werd geopend. In de volksmond staat de beweegtuin beter bekend onder de naam d’r Wiebeljaat. We gaan een kijkje nemen om te peilen hoe het er met deze unieke beweegtuin voorstaat. Zoals bij zoveel activiteiten voor senioren, word ik te woord gestaan door vrijwilligers. We gaan in deze Anselbode in gesprek met de drie vrijwilligers die de Wiebeljaat rijk is, namelijk Mieke Faassen (84), Math Knubben (71) en een van de vrijwilligers van het eerste uur René Schors (59).

De eerste vraag is uiteraard voor René Schors, de routinier onder de vrijwilligers van de beweegtuin: “Waarom ben jij hier vrijwilliger en wat bind je, zodat je al bijna negen jaar werkt in d’r Wiebeljaat?”

René: “Ik heb in het verleden nogal flink gesukkeld met mijn gezondheid. Op dit moment werk ik nog wel, maar dan in deeltijd in de crisisopvang in Landgraaf en dat doe ik nog altijd met veel plezier.

Zo’n tien jaar geleden ‘werkte’ ik hier in de Laethof op donderdagavond, als ‘vrijwilliger’ spellenbegeleider. Vanwege mijn gezondheid werd mij dat op een gegeven moment te zwaar. Ik sprak hierover met Monique Cox, die in die tijd de vrijwilligers regelde. Zij had direct een oplossing en zo kwam ik hier in d’r Wiebeljaat terecht. Vanaf de eerste dag bevalt het me hier goed. Een prettige bijkomstigheid is wel, dat de meeste beweegtuinen buiten zijn, maar die van ons is ‘lekker’ binnen en zijn we niet afhankelijk van het weer.”

Dat zegt hij met een glimlach op zijn gezicht.

Mieke is inmiddels een dikke zeven jaar van de partij en ik ben benieuwd hoe zij in de beweegtuin terecht kwam?

Mieke: “Ik las een advertentie in de Anselbode, dat men op zoek was naar een vrijwilliger die één middag in de week voor hem/haar rekening wilde nemen. Ik ben altijd wel sportief geweest, zo heb ik een dikke 25 jaar getennist, maar ik moest wegens blessures afhaken, dus het trok mij meteen wel aan. Ik reageerde op de advertentie, kon meteen beginnen en daarmee was ik vrijwilligster in d’r Wiebeljaat.

De ‘young-star’ van het trio is Math. Ook hij is met veel plezier vrijwilliger in de beweegtuin.
Math: “Ik ben als vrijwilliger begonnen in het restaurant, dat heb ik ongeveer een jaar of drie gedaan. Niet verkeerd eigenlijk, want ik heb de laatste 20 jaar van mijn werkzame leven als kok in een restaurant in Valkenburg gewerkt.

Toen in gepensioneerd werd, ben ik een tijdje gestopt als vrijwilliger. Niet echt lang, want ik werd benaderd voor een ‘baantje’ om hier in de beweegtuin de vrijdagmorgen voor mijn rekening te nemen. Ik was daar wel voor te vinden en nu ben ik inmiddels alweer een tijdje hier. Het aantal ‘bewegers’ valt me op de vrijdagmorgen eigenlijk wel een beetje tegen. Het er zijn drie, zeg maar vaste ‘senior-sporters’ en af en toe een enkeling, die een keer komt om te proberen. Ik zou tegen de lezers van de Anselbode willen zeggen, kom eens proberen en neem je voor dat je zeker drie keer geweest bent, voordat je beslist om niet meer te komen. Kijk, Wim, spierpijn heb je de eerste keren met sporten altijd, maar als je een paar keer geweest bent, dan voel je je toch een stuk fitter, niet?

Maar ook het sociale aspect vinden de drie vrijwilligers unaniem een belangrijke factor. Daarom is het van belang dat aan de beweegtuin een ontmoetingsruimte grenst. Daar kan na afloop van het sporten genoten worden van een kopje koffie of thee en social-talk .

Mieke: “Op woensdagmorgen heb ik een grote groep dames, van zeg maar ongeveer acht tot tien. Ik moet zeggen dat zij hun beste beentje voorzetten en goed bezig zijn. Maar waar ik ook van kan genieten, is als zij na afloop in de ontmoetingsruimte met elkaar onder het genot van een kopje koffie of thee van allerlei leuke gesprekken met elkaar voeren. Ik vind het sociale aspect eigenlijk minstens zo belangrijk als het sporten, dus je kunt ook rustig eerst een keer komen kijken, een praatje maken en dan de volgende keer beginnen met sporten. Wie er ook komt, één van ons is altijd hier om uitleg te geven over de apparatuur en antwoord te geven op de vragen.”

Gezond oud worden in de eigen omgeving was en is het uitgangspunt van de Eygelshovense beweegtuin, die overigens niet alleen voor huurders van Wonen Limburg is, maar waar iedere senior in Eygelshoven gebruik van kan maken. De beweegtuin ligt aan de achterzijde van het woongebouw van de Laethof.

Heeft René misschien een idee hoe het komt, dat het aantal gebruikers van de beweegtuin aan de lage kant ligt?

René: “Ik heb er vaker over nagedacht en denk dat een van de factoren is, dat we een beetje achteraf liggen. Kijk, de senioren die hier wonen weten heus wel waar de beweegtuin ligt, maar voor de rest van Eygelshoven betwijfel ik dat. Sinds kort hebben we een bord onder aan de Putstraat en is ons beloofd dat er nog een komt. Maar, Math en Mieke zullen dat beamen, we hopen dat er door dit artikel in de Anselbode mensen wakker geschud worden. Ook al zijn ze senior, dat niet betekent dat je niet meer lekker kunt sporten. Dus we hopen op een goede toestroom.”

We kijken gezamenlijk naar de apparatuur in de beweegtuin en inderdaad is daar apparatuur aanwezig, waarmee je behoorlijk aan je gezondheid kunt werken.

We sluiten af en ook aan dit gezellige interview, komt weer een einde. We spreken af, dat als er inderdaad over een ‘volle bak’ kan worden gesproken, ik weer terugkom, voor een nieuw interview.

Dus lezers van de Anselbode, haal je sportkleren onder uit de kast en ga lekker wiebelen bij Mieke, René en Math.

Openingstijden zijn:

Maandag: van 13.00 tot 16.00 uur
Dinsdag: van 13.00 tot 16.00 uur
Woensdag: van 10.00 uur tot 12.00 uur
Vrijdag: van 10.00 uur tot 12.00 uur